Over de Club
De Veenendaalse Honk- en softbal Club (V.H.C.) Blue Socks is opgericht op 12 januari 1965 door een (toenmalige) gymnastiekleraar, de heer Jan van Rijnbach.
Jan van Rijnbach was gymleraar van de Ichtus College die zo nu en dan tijdens een gymles een potje ging softballen langs de Rondweg West. Op de plek waar nu het scoutinggebouw staat.
Aan het einde van een gymles werden een paar klasgenoten bijeen geroepen. Jongens, zei Jan van Rijnbach, ik vind dat we een honkbalclub moeten oprichten. Hij kreeg onder andere Frank van Manen, Piet van Schuppen, Bert van Gerensteijn en Cees van Hal achter zijn idee. Maar hoe doe je dat vroegen deze jongens?
“Nou we schrijven in bij de bond zorgen voor een bestuur en ballen met die hap” zei Jan van Rijnbach.
De volgende woensdagavond zaten ze met een man of acht in het overblijflokaal op de Ichtus College aan de Rondweg de club op te richten. Met een enthousiaste leraar als teamleider, een voorzitter en puberende scholieren van 14 en 15 jaar die wel in een wild avontuur wilden stappen. De clubnaam was ook al geen punt: VHC Veenendaalse Honkbal Club. Kortom: Jan van Rijnbach zou contact met de bond opnemen en wist mogelijk een Veense Amsterdammer die honkbal speelde en ons misschien ietsjes meer kon bijbrengen dan zijn softbalkennis. De gemeente werd ook benaderd, want er moest een veld komen en uiteraard … startsubsidie. In twee-en-een-half uur waren ze eruit.
Het eerste clubtenue; een zwart trainingspak. Van die superruime slobbertenues die voetballers in die tijd droegen. En als je dat niet kon betalen, was een zwarte spijkerbroek met dito T-shirt ook goed.Met dank aan Cees van Hal, Blue Socker van het eerste uur
De naam
V.H.C.
In eerste instantie heette de club V.H.C. Uiteraard geeft V.H.C. de afkorting van de plaats en het type van onze vereniging. Veenendaalse Honkbal Club. Jan van Rijnbach kwam via een van de spelers, te weten Piet van Schuppen, in contact met Leo Vonk. Hij is in feite degene die de naam Blue Socks voorstelde. Later is daar de softbal-tak pas bij gekomen en vaak schrijft men nu Veenendaalse Honk- en softbal Club.
Blue Socks
De naam ‘Blue Socks’ komt van de naam ‘Blauw Kous’ een oude (scheld)naam voor Veenendalers. Vanwege de van oorsprong Amerikaanse invloed in de honk- (baseball) en softbalsport is de vertaling ‘Blue Socks’. Via enkele van onze (oudere) leden en een contact uit het museum ‘Het Kleine Veenlo’ is ook de oorsprong van deze naam kunnen achterhalen. Omstreeks 1890 werd de machinale sajetfabriek (MSF), gevestigd waar nu ‘Theater de Lampegiet’ staat, het eerste bedrijf in Veenendaal dat op het electriciteitsnet werd aangesloten. De blauw geverfde sajet, waar voornamelijk kousen van werden gemaakt, heeft Veenendalers de naam ‘Blauw Kous’ gegeven. Andere (scheld)namen voor Veenendalers waren ‘Veense Geiten’ of ‘Velpreuten’ (personen die vellen van dieren schrapen en wassen), gelukkig is gekozen is voor de ‘Blauw Kous’ oftewel ‘V.H.C. Blue Socks’. Sinds 6 januari 1978 zijn de statuten notarieel vastgesteld en is de vereniging ingeschreven in het verenigingenregister van de Kamer van Koophandel.
Op 7 februari 1981 is het herensoftbal opgericht en een aantal spelers van destijds zijn nu nog aan het softballen.
De vereniging bestond uit één honkbalteam en het honkbalveld was gelegen op het Panhuis. Ons eerste eigen veld kregen we aan de Middellaan. Dat lag wat nu ongeveer de Otterlaan zal zijn. Dit honkbalveld is toen eigenlijk met recht opgebouwd vanaf een wei tot een volwaardig veld met kleedkamers en kantine. Op 3 januari 1976 is het damessoftbal opgericht en in 1977 is de vereniging verhuisd naar sportpark Spitsbergen (in Veenendaal-Oost), waar het ook nu nog is gevestigd. De vereniging was toen uitgegroeid tot een honderdtal leden, met zowel honk- en softbalteams.
Heden
De vereniging telt momenteel ruim tweehonderd leden, waarvan het grootste deel actief is in het softbal. De Blue Socks bestaat uit zes honkbalteams, zeven softbalteams en een groot en gezellig recreantenteam.
De velden
Onze speelvelden kunt u vinden op het sportpark Spitsbergen aan de Spitsbergerweg te Veenendaal, hier kunt u ook onze kantine vinden waar u tijdens de wedstrijden een hapje en een drankje kunt nuttigen.
De speelvelden worden gehuurd van de Gemeente Veenendaal en beheerd door de sportstichting. In augustus en september 2003 is er groot onderhoud gepleegd aan de velden. Twee velden werden verplaatst en de hoofdvelden kregen de nationale afmetingen. Het verplaatsen van de velden was mogelijk doordat er een strook grond, tussen de huidige speelvelden en de toekomstige oostelijke randweg, beschikbaar gesteld is. Na dit groot onderhoud werd het complete gaaswerk vernieuwd en er werden ook zes nieuwe dug-outs gebouwd. Deze werkzaamheden zijn afgerond in mei 2004. Dus al met al, is het een schitterende sportaccommodatie geworden.
Wat leuk om mijn oude honkbalclub op het internet tegen te komen! Ben lid gewest van ~1965 tot ~1973.
Gouden tijd met Leo Vonk en Jan van Rijnbach.
Evenals Rob de Vos vind ik dat we een prachtige tijd hadden met de Blue Socks in die beginjaren. Ik ben Leo Vonk en Jan (van Rijnbach) nog steeds dankbaar voor hun aanstekelijk enthousiasme. Onlangs ontmoette ik (na 40 jaar) Jan van de Hoef in Zeist, evenals Jurien Boscha en John van de Klift pitcher (ik was catcher). En natuurlijk spraken Jan en ik over honkbal! Dat was aanleiding om oude foto’s en artikelen tevoorschijn te halen. Ik heb ze hem gestuurd en kan de club er van voorzien als er interesse voor is. Maar wellicht is al het materiaal al in de archieven. Met hartelijke groet…en succes gewenst.
De jaren dat ik coach was, zal ik niet snel vergeten. Een leuk team en een goede sfeer. Het waren de jaren 1983/1984/1985. Toen Leo vonk ook nog bij VHC speelde. Mooie tijden! Henny de Bruijn uit Vianen
Mooi om die oude verhalen te horen en ik kan ze bevestigen. Zo ging het allemaal. We hadden ook een enthousiast publiek. Ik denk aan meneer De Man, die overal mee naar toeging en voor het vervoer zorg droeg. Zeker de bezielende inbreng van Van Rijnbach en Leo Vonk . Leuk was het pas Herman Takken te ontmoeten. Je vraagt je wel eens af : “Hoe is het met……. en vul dan maar in? “B.v. bij een gelegenheid vfraagt er kiemand aan me : “Jij bent toch Jan van de Hoef” en ik kon dat niet ontkennen. Het b leek Rinie van Kooten te zijn, ook een van het eerste uur. Verder had je Rob van der Veen, Wim de Fluiter etc. Een leuke tijd toen in het Veen.
Als één van de personen van het eerste uur van de VHC the Blue Socks heb ik deze pagina met interresse gelezen.
Al menig jaartje geleden dat we daar , samen met Jan van Rijnbach , langs de rondweg bij de Ichtus de kiem aan het leggen waren voor een club die de tand des tijds al aardig heeft doorstaan.
Als pitch van het eerste uur heb ik heel wat tijd doorgebracht op de werpheuvel. Aan reliefpitchen dachten we toen nog niet.Je stond gewoon negen innings lang te knallen en te zorgen dat Rob van Veen ( catcher eerste uur ) ze allemaal netjes in de handschoen kreeg.
Al met al leuke tijd. Aangezien ik de grote vaart op ging kwam er van pitchen niet veel meer terecht.
Wens jullie voor de toekomst nog veel sportieve successen toe.
Met vriendelijke groet,
Piet van Schuppen.
n.b.,
Ben altijd nog eens van plan geweest om bij jullie aan te wippen maar tot nu toe kwam het er niet van.
Wellicht gaat dat nog eens gebeuren.
Beste Piet,
Leuk dat je een bericht hebt achtergelaten. Volgend jaar vieren we ons 50 jarig jubileum! Graag zien we dan ‘langs wippen’ en kunnen we samen met oude en huidige leden mooie herinnering opnieuw beleven. Tot volgend jaar en hou vooral de volgende onderdeel van onze website in de gaten: http://www.blue-socks.nl/2015/
Beste Piet ,
Kwam je naam tegen op deze site en ben erg benieuwd hoe het met je gaat .
Buiten dat we o.a. samen honkbal speelden ( pitcher / catcher ) hadden we ook dezelfde belangen wat betreft ons werkzame leven .
Via deze ongebruikelijke weg hoor ik graag hoe het verder met je is gegaan .
Mvgr ,
Rob van der Veen
In 1967 werd een jeugdafdeling binnen de Blue Socks opgestart. Leo Vonk, Jan vd Leden, Herman Takken, Jurrien Bosga trainden en waren coach van de stratenhonkbal-jongens. De Westersingel Wolven speelden 2 jaar tegen de Bergweg Leeuwen. Deze competitie speelde zich af op sportpark de Panne.
Roemruchte namen uit die tijd : Fred de Vries, Bart Epskamp, Roel ……., (voor de Bergweg Leeuwen)
Arthur en Richard Geerlofs, Roger Second von Banchet, Peter en Wil Kuijpers.
Een mooie tijd !
De honkbalpakken werden met leeuwen- en wolvenembleem van vilt op de armen werden vastgezet.
Groet Wil Kuijpers
Beste Wil,
Leuk dat je een bericht hebt achter gelaten en een herinnering met ons hebt gedeeld. Zie ook http://www.blue-socks.nl/2015 onze jubileum website want we bestaan in 2015 50 jaar! Meldt je aan voor een van onze evenementen op 27 juni of 17 oktober en haal herinneringen op met oud-leden. Of bekijk foto’s en misschien herken je jezelf nog of heb je foto’s voor ons.
Dag Wil,
Je noemt de naam van Jurrien Bosga. Ik weet nog als de dag van gisteren dat hij bij de eerste training kwam; op het veld van DOVO. Kersvers uit Pakistan waar hij opgegroeid was. Hij had altijd cricket gespeeld en vond een handschoen maar lastig. Hij kreeg een training als pitcher en als catcher vormde ik met hem een koppel.
We gooiden ons warm, hij zonder handschoen. Ik spaarde hem met zachte balletjes. Maar dat was niet de bedoeling. ‘Gooi maar harder’ zei hij. Ik werd aangemoedigd om steeds harder te gooien, want hij gaf geen krimp. Hij werd een ideale pitcher voor een catcher. Welke bal je ook vroeg, hij gooide die. We hebben heel wat wedstrijden samen gespeeld. Jurrien op de heuvel… volgens de regels: met handschoen.
Herman Takken
Hoi Wil,
Toen ik je bericht las kwamen er weer veel herinneringen naar boven over onze onderlinge competitie. Maar ook over het honkbalveld aan de Middellaan waar veel leden van de club hebben geholpen met o.a. geulen graven voor de electrakabels, en later het professionele veld op Spitsbergen. Het was echt een prachtige tijd!
Groeten,
Roel Beckers
Het was een fijn moment om op de 50 jarige jubileumdag Jan van Rijnbach en Leo Vonk en Rinie van Kooten te ontmoeten.Ook Wim de Fluiter was afgereisd uit het hoge Friesland. Je kon even wat herinneringen ophalen en je gedachten terugvoeren naar de
eerste competitiedagen, dat we geweldig klop kregen van Bilthoven en UVV zoveel enz. Maar ook dat we kampioen werden door bezieling van het team en de coach. Het was slechts een fase uit je leven, maar wel leuk om na die 50 jaar te relativeren. VHC heeft duidelijk een functie gehad en nog steeds. Dat wijzen de feiten uit. Graag had ik de gebroeders Van Hal nog gesproken en anderen van het eerste uur, maar het is ze kennelijk ontgaan of ze hadden geen tijd. Dat hoor je wel meer in deze jaren.VHC proficiat en ga zo door. Dank nog voor de uitnodiging. En de hartelijke groeten aan allen die dit lezen uit “mijn VHC tijd”.
Jan van de Hoef.
Zeker hele goede, mooie herinneringen aan deze tijd!
Na een paar jaar was ik gestopt en ging het Thuishonk draaien, o.a. de bar!
Gezelligheid kent geen tijd: dat was zeker destijds van toepassing.
Wanneer de kantine dicht was hield Boer Verrooij hield zo goed als mogelijk ons Thuishonk in de gaten.
Het was een aantrekkelijk plek voor inbrekers. Geld was er niet te halen, wel onze drankvoorraad.
De inbraken begonnen de spuigaten uit te lopen. Gewapend met honkbalknuppels hebben we diverse keren avonden/nachten het gespuis vergeefs op ge wacht.Ook werden er zelfgemaakte spijkerplanken onder de te openen ramen neergelegd. Dat had mijn vader een keer niet aangedacht: hij stond op gegeven moment met zijn voet, zelf in zo’n spijkerplank! Penningmeester meneer de Vries zorgde er voor dat het aantal wanbetalers niet al te ver op liep. Soms liep die Poflijst erg op! (: Mooie tijden mannen!!!
Haha Richard, mooie tijd! Ballen bij de varkens eruit halen en kantinediensten draaien. Gore kleedkamers. Maar als ik de scorelijsten bij je ouders kwam brengen werd ik weer lekker volgepropt door je lieve moedertje. Christine van Rijnbach😙
Ter aanvulling op het historische overzicht nog dit.
Het eerste seizoen eindigden we met min 4 punten. Dat kwam door 2 keer niet opdagen en voor de rest wed alles dik verloren. Vaak ook vanwege te weinig spelers.
Het 2e jaar wonnen we halverwege het seizoen voor het eerst een wedstrijd. Tegen wie weet ik niet meer. Maar wel dat we al toeterend over de rondweg reden, alsof we kampioen waren.
En het derde (of vierde) jaar werden we inderdaad kampioen. Dat kunststukje hebben we in de eerste tien jaar nog 2 keer herhaald, zodat we enkele klassen opstegen.
In het eerste jaar speelden we op de sportvelden van DOVO aan het pakhuis. En als het pauze was bij het voetballen hadden we tijdens de rust veel toeschouwers. Zonder hekken en afrastering was het wel veel achter de ballen aan hollen.
Tot zover wat herinneringen uit de 1e 10 jaar. Door mijn werk en verhuizing heb ik daarna nog wat “gebald” bij Alckmaria Victrix. Maar zo leuk als 10 seizoenen Blue Socks is het nooit meer geworden.
Cees van Hal